គុណមាតាបិតា
របៀបតែងកាព្យពាក្យ៧
សូមមេត្តាអានសង្កេតកាព្យបុរាណដ៏ល្អឯក
ស្រង់ពីសៀវភៅ គិហិបដិបត្តិ ធម្មទាន
១.បពិត្រលោកអ្នកមាតាបិតា កូននឹកខ្លោចផ្សាពេកអម្បាយ
តាំងពីកូនកើតមានរូបកាយ អ្នកតែងខ្វល់ខ្ចាយថែរក្សា ។
២.ឱះឱម្ចាស់ថ្លៃវិសេសលន់ អ្នករងទុកធ្ងន់ពន់ពេកណា។
២.ឱះឱម្ចាស់ថ្លៃវិសេសលន់ អ្នករងទុកធ្ងន់ពន់ពេកណា។
អ្នកខំបីបមកូនស្ងួនភ្ងា ពុំអាចពណ៌នាឱ្យអស់បាន ។
៣. ហេតុនេះកូនសូមផ្គងអញ្ជលី
លើកហត្ថទាំងពីរបន្ទន់ប្រាណ
គោរពបាទាព្រះក្សេមក្សាន្ត
ទោសខុសប៉ុន្មានសូមប្រណី ។
៤. ម្ចាស់អើយកាលកូនទ្រហោយំ អ្នកស្ទុះមកថ្មមត្រកងបី
ច្រៀងបំពេរកូនដោយប្រិមប្រិយ ដោយចិត្តមេត្រីផ្តេកកូនណា ។
៥. ទឹកមាត់ទឹកមូត្រលាមកផង
ទាំងគ្រឿងសៅហ្មងផងនានា
អ្នកចាប់អ្នកកាន់អ្នកស្រវា
លាងដោយហត្ថាឥតជិនឆ្អន់ ។
៦. បពិត្រអ្នកម្តាយមានករុណា
បិតាមានគុណវិសេសលន់
កូនសូមគោរពព្រះគុណធ្ងន់ សូមព្រះសោភ័ណបានក្សេមក្សាន្ត ។
៧.ហេតុនេះកូនសូមឧទ្ទិសផល
តម្កល់ចេតនាដ៏ក្លាហាន
ទានសីលភាវនាដែលកូនបាន សាងធ្វើប៉ុន្មានជូនទៅអ្នក ។
៨.សូមលោកទទួលដោយសោមនស្ស ចិត្តកូនត្រង់ស្មោះចំពោះអ្នក
ដូចកូនបានពោលពាក្យសច្ចៈ សូមជូនទៅអ្នកគ្រានេះហោង ។
.......................................................................................................................
.......................................................................................................................
ទំនួញប្រេត
បពិត្រលោកសប្បុរស ក្មេងចាស់ទាំងអស់ទាំងប្រុសស្រី
ខែភ្ជុំដាក់បិណ្ឌក្នុងឆ្នាំថ្មី
គួរតែលកលៃទៅវត្តវ៉ា
។
កុំនៅសម្ងំតែក្នុងផ្ទះ ឬដើរផ្តេសផ្តាស់ហ៊ឺហា
បុណ្យទានមិនឆ្ងាញៗតែស្រា ជេរគេឡូឡាពាសពេញផ្លូវ។
ណ្ហើយ!ឈប់ខានប៉ុណ្ណឹងហើយ កុំនៅកន្តើយខំរិះរេ
តោះទៅវត្តរាប់បាត្រជាមួយគេ កុំនៅទំនេរឥតបានការ។
ម៉ែឪរស់នៅប្រឹងព្រោះកូន ដល់សូន្យជីវិតបានសង្ខារ
មិនដឹងជាកើតទៅទីណា ជាមនុស្សទេព្តាឬប្រេត។
បើកើតជាមនុស្សឬទេព្តា ប្រសើរថ្លៃថ្លាព្រោះស្គាល់ហេតុ
ខ្លាចណាស់តែភ្លាត់ធ្លាក់ជាប្រេត បាក់ពោះក្រហេតអត់អាហារ។
ស៊ីតែខ្ទុះឈាមនិងលាមក រូបកាយអាក្រក់គួរអនិច្ចា
វេទនាខ្លាំងណាស់ក្នុងសង្ខារ មិនដឹងថ្ងៃណានឹងស្រាកស្រាន្ត។
នេះហើយព្រោះកម្មចញ្ចឹមកូន អកុសលនាំខ្លួនឱ្យរំខាន
សោយទុក្ខពុំសុខក្នុងសន្តាន អស់លោកគ្រប់ប្រាណខំរិះរេ។
ឥឡូវភទ្របទខែភ្ជុំបិណ្ឌ ប្រេតទួញស្រែកយំព្រោះនឹកកូន
យមភូបាលដោះឱ្យរួចខ្លួន ទៅតាដូនកូនប្រពន្ធ។
អនិច្ចាអើយរ៉ាអាសូរពេក ប្រេតហូរទឹកភ្នែករងទុក្ខធ្ងន់
ទៅរកគ្រប់វត្តខំគយគន់ មិនឃើញប្រពន្ធកូនខ្លួនឡើយ ។
ឃើញតែញាតិគេអ្នកដទៃ បានខំលកលៃម្ហូបអាហារ
បាយទឹកនំចំណីទុកជូនដូនតា បរិភោគកាលណាគេឆ្អែតគ្រប់គ្នា។
ឈប់ស្លេះត្រឹមនេះមិននិយាយ ស្តីពីពួកប្រេតដែលកំព្រា
យំសោកបោកខ្លួនក្បែរវិហារ រងទុក្ខវេទនាជាអនេក ។
យកដៃគក់ទ្រូងទូញយំថា ឱ! អនិច្ចាខ្លួនខ្ញុំពេក
កាលនៅជាមនុស្សខំទូលរែក យប់ថ្ងៃឥតដេកព្រោះតែកូន។
ឥឡូវភ្លាត់ខ្លួនទៅជាប្រេត គេបានស៊ីឆ្អែតឥតនឹកនា
ឱ!ខ្លួនខ្ញុំអើយសែនវេទនា កំព្រាខ្លោចផ្សាឈឺចុកចាប់។
ហេតុគួរគិតគួរសង្វេគ អាសូរប្រេតពេកដេកផ្ងារផ្កាប់
ស្រេកឃ្លានខ្លាំងណាស់ស្ទើរនឹងស្លាប់ រៀបរាប់សារស័ព្ទស្រែកទួញថា។
ឱ!កូនសម្លាញ់មាសឪពុក រូបពុកសោយទុក្ខព្រោះកូនប៉ា
ឥឡួយបាត់កូនទៅទីណា? មិនឃើញយាត្រាមកនឹងគេ។
អ្នកដឹងទេថារូបឪពុក សោយទុក្ខពុំសុខព្រោះរូបកូន
បំបាត់ជីវិតឲ្យស្លាប់សូន្យ ឱ្យតែរូបកូនបានសុខសាន្ត ។
ឥឡូវដល់កម្មតាមកដល់ ផ្តល់ឲ្យឪពុកពុំដែលស្រាន្ត
សោយទុក្ខពុំសុខក្នុងសន្តាន គ្មានថ្ងៃស្រាកស្រាន្តម្តងណា។
កូនអើយសូមកើតជាមនុស្សសូមស្គាស់ត្រូវខុស
កូនពៅគួរគិតដល់បិតា
ស្រេកឃ្លានខ្លាំងណាស់ព្រោះអត់អាហារ
មិនដឹងថ្ងៃណានឹងហូបឡើយ។
ឥឡូវជិតដល់គម្រប់ថ្ងៃ យមភូបាលមកហៅឪហើយ
ឱ!កូនសម្លាញ់មាសឪពុកអើយ កូនអើយតើកូននៅទីណា?
បើមុននឹងឪទៅឪសូមជួប បានហូបមួយមាត់រសអាហារ
ស៊ូស្លាប់ទៅចុះប្រុសជីវា ឪពុកឥតថាទេកូនអើយ។
ឥឡូវដើររកគ្រប់តែវត្ត មិនមកសោះកូនពិសី
ឪអស់សង្ឃឹងនឹងបានចំណី ឱ!កូនប្រុស្រីឪពុកលាហើយ ។
ប្រេតទួញៗទាំងអស់សង្ឃឹម តាំងពីព្រលឹមទល់ព្រលប់ហើយ
ទ្រូងប្រេតថែថប់ឥតល្ហែល្ហើយ ម្លេះសម្លាញ់ខានឃើញមុខ។
រឿងនេះឈប់ស្លេះបន្តិចចុះ អស់លោកស្រីប្រុសពិចារណា
ឃើញទេរឿងហ្នឹងព្រោះនរណា ព្រោះតែបុត្រានិងបុត្រី។
នាំឲ្យឪពុកកើតជាប្រេត ដើមហេតុព្រោះនំចំណី
រកស៊ីចិញ្ចឹមកូនប្រុសស្រី ដល់ពេលក្សិណក្ស័យរងទុក្ខធ្ងន់។
បើសិនជាយើងជាកូនកតញ្ញូ ត្រូវតែគិតគូរពីរឿងគុណ
កុំយកទាមស្រាជាស្រែបុណ្យ ប្រយ័ត្នជាធ្ងន់ជាងខ្មោចឪ។
ខែភ្ជុំដាក់បិណ្ឌមករាប់បាត្រ រៀបចំឱ្យស្អាតម្ហូបចំណី
បង្សុកូលឧទ្ទិសដល់តាយាយ ញាតិមិត្តប្រុសស្រីដែលចែកឋាន។
ឱ្យគាត់បានហូបចំណីនំ ដែលធ្វើដោយផ្ទាល់ដៃយ៉ាងចំណាន
ហូបហើយកាលណាឲ្យពរបាន សួស្តីសុខសានដល់កូនចៅ។
រឿងនេះបើសិនជាអស់លោកណា
ដែលមានប្រាជ្ញាបានបំពេញ
ផលនោះនឹងជូនដល់គេវិញ សោយសុខពោរពេញដល់និញ្វន្តហោង។
ឈប់ស្លេះសង្ខេបដោយវាចា ខ្ញុំអ៊ុច សុខាសូមលើកដៃ
អភ័យអត់ទោសញាតិទាំងប្រុស្រី ខ្ញុំសូមបញ្ចប់ខ្លីតែប៉ុណ្ណេះ ។
(ស្មូតដោយលោក ពេជ្រ
សុខា)
.................................................................................................................
ចំរៀងបំពេកូន
ចំរៀងបំពេកូន
បទពាក្យ៧
ឱណាកូនអើយកូនដេកទៅ ព្រលឹងពាលពៅកូនកុំយំ
ម្តាយច្រៀងបំពេសូររងំ កូនអើយកុំយំខ្លាចសត្វខាំ។
ឯសត្វស៊ីមនុស្សពីរយ៉ាង ម្តាយច្រៀងត្រដាងឲ្យកូនចាំ
បើកូនធំឡើងត្រូវចំណាំ ម្តាយនឹងច្រៀងផ្តាំដូច្នេះថា។
សត្វទីមួយនោះគឺសត្វល្ងង់ ភ្នែកធំទ្រនង់ខ្លាំងអស្ចារ្យ
មានច្រើនពេញពាសក្នុងលោកា ចាំស៊ីមនុស្សណាខ្ជិលរៀនសូត្រ។
សត្វល្ងង់ស៊ីមនុស្សឲ្យខ្វាក់ភ្នែក សត្វនេះចម្លែកស៊ីរហូត
វាស៊ីបញ្ញាមនុស្សរាប់កោដិ ខ្ជិលមិនរៀនសូត្រល្ងង់ស៊ីបាន។
ឯសត្វទីពីរគឺសត្វក្រ កូនកុំត្រេកអរណាកល្យាណ
ភ្នែកវាធំៗប៉ុនៗចាន ចាំស៊ីសន្តានមនុស្សរាយមាយ។
សត្វក្រស៊ីមនុស្សឲ្យថោកទាប ឲ្យដល់សភាពគេមើលងាយ
ខ្ជិលមិនធ្វើការចាយខ្ជះខ្ជាយ ដេកចាំទំនាយឲ្យមានឯង។
នែ!កូនសំឡាញ់ថ្លើមប្រមាត់ ល្ងង់ក្រកាចក្តាត់ពូកែស្វែង
ដើរចាប់មនុស្សស៊ីសព្វកន្លែង មិនមានកោតក្រែងខ្លាចនរណា។
ប៉ុន្តែបើអ្នកមានព្យាយាម ភ្ញាក់ស្មារតីភ្លាមហើយឧស្សាហ៏
ប្រឹងប្រែងរៀនសូត្រនិងធ្វើការ ក្រ-ល្ងង់ទ្វេហាមិនស៊ីឡើយ។
(ដកស្រង់ចេញពី ក្បួនកំណាព្យ របស់ចែវ អូន)
...................................................................................................................
(ដកស្រង់ចេញពី ក្បួនកំណាព្យ របស់ចែវ អូន)
...................................................................................................................
(ដកស្រងចេញពី
ប្រជុំពាក្យកាព្យភាគទី ២
ជារបស់ផ្សេងវោហារគ្នា)
ឧកញ៉ានរាក្សត្រ
តន់ ឬហ្មឺនភក្តីអក្សរតន់
កាព្យពាក្យ៧
ទុក្ខំ អនិច្ចំ អនត្តា កកើតរូបាទោសទុក្ខទំ
ទុក្ខទាល់អស់កាលជាតិជាន់ជុំ ទុក្ខងំកម្រនឹងល្ហែល្ហើយ
។
-
កាយអើយគួរគិតឲ្យឆ្អិនឆ្អៅ មនោមកនៅថ្វីព្រងើយ
គួរកាត់វាលវដ្ដរត់រកត្រើយ នៅនេះណាឡើយនឹងស្បើយទុក្ខ
។
-
គួរស្វែងអរហំតាំងនិរោធ លះលោភក្រេវក្រោធមនោធុក
ភ្នែកបិទប្លុងចិត្តគិតរកសុខ ភូមិភពនៃនរកគ្មានសុខសោះ
។
-
អំបាលព្រះធម៌សំរាប់លោក បង្កើតកាល្បមកភ្លើងឆេះអស់
មិនមានទីណាសល់ចន្លោះ នឹងភ្លើងឆេះនោះគ្មានសោះឡើយ
។
-
សោឡសសួគ៌សុខតែបុណ្យមាន កុសលដែលបានសាងជាត្រើយ
ទ្រទ្រង់បំរុងគ្មានល្ហែល្ហើយ កុសលអស់ហើយកើតទុក្ខគ្រប់
។
-
ដូចកល់ទិវានឹងរាត្រី បាត់រស្មីថ្ងៃងងឹតឈ្ងប់
ជាទីអនិច្ចំក្នុងត្រៃភព រាប់ជាតិគំរប់ជាធម្មតា
។
-
អនិច្ចំទាំងឋានសួគ៌សោឡស គង់វិនាសចុះចាកសួគ៌ា
អនិច្ចំពុំទៀងទាំងទេវតា គួរឲ្យវេទនាទាំងរូបកាយ
។
-
គួរគិតឲ្យឃើញព្រះអនិច្ចំ គួរតាំងចិត្តខ្ជាប់កុំរាយមាយ
គួរគិតចៀសចាកផ្លូវអបាយ អស់យើងទាំងឡាយគួរអនិច្ចំ
។
-
អនិច្ចាវេទនាជានិរន្តរ៍ រូបគង់អស់ជន្មគ្មានខាន់ខាំង
នឹងរកទីណាពួនកំបាំង អនិច្ចំពុំទៀងទាំងត្រៃភព
។
-
អនិច្ចំមុខគួរឲ្យវេទនា ខ្លះរងវេរាទុក្ខទាន់គ្រប់
លុះល្អោចផ្សាខ្លោចផ្សែផ្សាយផ្សព្វ ងងឹតឈឹងឈ្លប់អប់អាប់អួរ
។
-
អនិច្ចាមុខគួរឲ្យវេទនា មនុស្សខ្លៅថាជាប្រាជ្ញគាប់គួរ
លោភោទោសោមោហ៍ម៉ៅមួ តាំងតួតណ្ហាថាសប្បាយ
។
-
សេចក្ដីតណ្ហាសាបសូន្យទេ ពុំគួររាប់រេរាល់រូបកាយ
រឿងរូបដូចភ្លើងឆេះព្រោងព្រាយ រឿងរាយរោលរាល់រូបអាត្មា
។
-
គួរគិតកុំភ្លើនឲ្យភ្លេចភ្លាំង នឹងរកអនិច្ចំតាំងអនត្តា
ធម្មតារូបរស់ក្នុងសង្ខារ ធម៌ថាគង់ជារលាយបាត់
។
-
ខំនឹករឭកដល់មគ្គផល ព្រះអង្គដំកល់ជាបរមត្ថ
ប្រុងប្លុងក្នុងវង្សព្រះអរហត្ត កាត់កម្មកិលេសប្រាសពីទុក្ខ
។
-
មនោអើយគួរមានះកាត់ឲ្យបាន កុំឲ្យរំខានតទៅមុខ
ជាតិនេះជាតិនាយនឹងបានសុខ ចៀសចាកទុក្ខមុខជាស្បើយ
។
-
ខំគិតមានះទើបកាត់បាន ជ្រះថ្លាសន្ដានបានយល់ត្រើយ
នីរនេសនឿយណាយនិរទុក្ខហើយ កាយអើយកាយគិតឲ្យជ្រះជ្រៅ
។
-
និតនៅក្នុងលាកជាធម្មតា លំបាកច្រើនគ្រាមិនដែលហៅ
បានស្បើយល្ហែល្ហើយសេចក្ដីក្ដៅ នៅនេះនៅនឹងរឹងថែមទុក្ខ
។
-
ត្រៃភពទាំងបីនេះលន្លង់ លន្លោចផុតផុងវង់នរក
ខំនឹករឭករកទីសុខ ភូមិភពនៃនរកទុក្ខសែនសល់
។
-
ប្រាជ្ញខ្លះសង្សារថាចងជាប់ ពុំគួរបើរាប់ឲ្យរវល់
ច្រានចោលស្រលះកុំឲ្យជល់ កុំខ្វល់កុំខ្វាយកុំស្ដាយថ្វី
។
-
សង្សារវាតែងនឹងលួងលោម មិនឲ្យរំលងរួចទុក្ខភ័យ
ប្រាជ្ញប្រុះឆ្លុះសព្វទាំងភពត្រៃ ម្ដេចចាញ់កលស្រីមកសោយទុក្ខ
។
-
ខំគិតខំកាត់កុំអាល័យ សង្សារចង្រៃក្របានសុខ
ហ្នឹងហើយជាដើមភូមិនរក នាំបង្កើតទុក្ខរាល់រូបា
។
-
សិនធ្វើឲ្យខ្វល់សល់សែនខ្នាត សិនធ្វើឲ្យខាតផ្លូវមេត្តា
សិនឲ្យរីករាយដួងចិន្ដា សិនឲ្យក្ដៅផ្សាគ្មានល្ហែល្ហើយ
។
-
សន្ដានអ្នកខ្លៅឥតប្រាជ្ញា ចាញ់កលតណ្ហាកើតឯក្រោយ
ឲ្យវាធ្វើទុក្ខព្រមបណ្ដោយ នឹងធ្លោយគំនិតពិតសូន្យសោះ
។
-
នោះពេញជាថយថោកប្រាជ្ញា ចាញ់កលតណ្ហាគ្មានចន្លោះ
កិលេសត្រាំសឹកសន្ដានអស់ ម្ល៉េះម្ល៉ោះកាលណានឹងស្វាងទុក្ខ
។
-
បើអ្នកឯណាមានវាសនា ប្រកបប្រាជ្ញាស្វែងរកសុខ
មានពិចារណាសេចក្ដីទុក្ខ នឹងបានរៀនរុករកធម៌អាថ៌
។
-
ព្រះពុទ្ធព្រះធម៌សង្ឃសេដ្ឋំ ប្រោសជាកំបាំងមានប្រាជ្ញា
ដឹងមគ្គផលដឹងធម៌អាថ៌ ក្នុងដួងចិន្ដាជ្រះថ្លាឈ្វេង
។
-
លុះយប់ស្ថានស្ងាត់កាត់សង្ស័យ រំពឹងព្រះត្រៃបិដកស្ដែង
ទាំងក្នុងទាំងក្រៅនៅខ្លួនឯង កុំឲ្យវង្វែងទៅសោយទុក្ខ
។
-
គន់គិតតាមដានព្រះអរហត្ត អរហន្តលោកកាត់វាលផុងភក់
ឆ្លងត្រើយល្ហែល្ហើយស្បើយពីទុក្ខ សម្រេចដល់ស្រុកព្រះនិព្វាន
។
-
នរណាសទ្ធាកាត់ឲ្យស្រួល កុំឲ្យក្ដៅក្ដួលគិតរំខាន
កុំធ្វើឲ្យដល់ខ្វល់សន្ដាន ក្រែងខានសម្រេចក្ដីប្រាថ្នា
។
-
អស់យើងទាំងឡាយដែលកើតមក គួរគិតរិះរកផ្លូវបញ្ញា
គួរគិតគួរគន់ពិចារណា ឲ្យភ្លឺជ្រះថ្លាក្នុងសន្ដាន
។
-
ភ្លឺក្នុងនឹងភ្លេចរបស់ក្រៅខ្លួន នឹងមួននឹងមុជផ្លូវកម្មដ្ឋាន
នឹងជ្រះកិលេសក្នុងសន្ដាន នឹងបានសម្រេចដោយប្រាជ្ញា
។
-
ឃើញបានបុណ្យដែលដំកល់ទុក្ខ ស្វែងរកទីសុខដ្បិតជ្រះថ្លា
ដឹងខ្លះយល់ច្បាស់ដោយប្រាជ្ញា ចុះផ្លូវឯកគ្គតាភ្លឺសុះសាយ
។
-
ឃើញច្បាស់ព្រះធម៌នេះសែនក្រ ដំកល់ទុកឲ្យល្អទើបបានងាយ
តែឲ្យកំពប់ជ្រុះខ្ចាត់ខ្ចាយ ល្អិតណាស់មិនងាយនឹងកើបបាន
។
-
បើអ្នកឯណាច្បាស់ធម៌ពិត ទើបគិតស្រឡាញ់ព្រះនិព្វាន
ដ្បិតកើតនឿយណាយក្នុងសន្ដាន វេទនារំខានឃើញអនត្តា
។
-
ឃើញកើតហើយស្លាប់មុខគួរធុញ ខ្លះស្វែងរកបុញ្ញយសសក្ដា
ស្លាប់បាត់សូន្យស្ងាត់សោះអាសារ ចោលយសសក្ដាទីភូមិស្ថាន
។
-
នឹងឃាត់អង្វរថាកុំទៅ ឈប់សិននៅរូបថ្កើងថ្កាន
មានបុណ្យយសសក្ដិទ្រព្យធនធាន បរិវារក៏មានប្រើត្រៀបត្រា
។
-
សង្ខារនោះទៀតរឹងមានះ ឃើញថាគ្មានម្ចាស់លើជន្មា
គ្មានព្រមអាណិតយសសក្ដា មិនស្គាល់បរិវារនរណាសោះ
។
-
គួររាងចាលជាតិភពកំណើត ឃើញហើយទីកើតពេញចំពោះ
ឃើញច្បាស់វេទនាគ្មានសង្គ្រោះ ចំពោះគិតខុសខាតអន្តរាយ
។
-
ខ្លួនទៅទ្រព្យនៅចោលអសារ បុណ្យសក្ដិបរិវារនៅឯអាយ
ដឹងហើយឃើញហើយមិនគិតស្ដាយ ហានចោលនៅអាយមិនគិតខ្លួន
។
-
ប្រសិនបើជាមានប្រាជ្ញា គិតរកបរិវាររៀបជាក្បួន
ហែយើងឲ្យជាប់ទៅតាមខ្លួន នោះឃើញសមសួនថាមានសក្ដិ
។
-
អ្នកនោះហៅពេញជាគិតត្រូវ សំណាងអ្នកទៅឥតធុរៈ
ព្រោះចេះចាត់ចែងដោះអន្ទាក់ ឃើញជាក់ជាបានឆ្លងដល់ត្រើយ
។
-
ដ្បិតព្រះពុទ្ធអង្គទ្រង់ប្រៀបទុក សង្សារជាតិជក់ជាប់ឯក្រោយ
កែខៃខំគិតកុំឲ្យធ្លោយ កុំតាមបណ្ដោយជួរតណ្ហា
។
-
ជំបួរនេះកាចចូលគ្រប់រូប គួរដោះឲ្យរបូតកុំរក្សា
គិតកាត់ដើមទងឫសតណ្ហា កុំឲ្យផ្លែផ្កាជាប់ជាពូជ
។
-
រំពឹងធម៌អាថ៌ជាប្រយោជន៍ តាំងចិត្តកុំឲ្យខូចផ្លូវមេត្តា
កាត់ជួរតណ្ហានូវអវិជ្ជា គង់ថយតាមគ្នាខានគ្រប់រូប
។
ឧកញ៉ានរាក្សត្រ
(តន់)
រឿងនេះមានតទៅទៀតតែច្បាប់ដើម
បាត់រកមិនឃើញ ចាំបានតែប៉ុណ្ណេះ ។
No comments:
Post a Comment