Saturday, 4 June 2016

ធម្មិកោវាទ
ព្រះ​អាចារ្យ ឯក- ញឹម ធម្មិស្សរោ
ចៅអធិការ​វត្ត​ធម្មិស្សរារាម ស្រុក​សូទ្រនិគម ខេត្ត​សៀមរាប
រៀបរៀង

          ច្បាប់​ធម៌​ក្នុង​សៀវភៅ​នេះ យើង​ខ្ញុំ ធម្មិស្សរោ (ឯក- ញឹម) ចៅអធិការ​នៃ​វត្ត​ធម្មិស្សរារាម​រៀប​រៀង​ឡើង​ជា​ពាក្យ​ឃ្លោង សម្រាប់​រោង​រៀន​នៃ​វត្ត​ធម្មិស្សរារាម នៅ​ថ្ងៃ​ពុធ ៩ រោច ខែ​ស្រាពណ៍ ឆ្នាំ​មមែ បញ្ចស័ក ព.ស. ២៤៨៦ ។
          ច្បាប់​ធម៌​ទាំងអស់​ដែល​យើង​ខ្ញុំ​ដក​ស្រង់​មក​រៀបរៀង​នេះ នៅ​មាន​សេចក្ដី​ពិស្ដារ​ក្នុង​សិង្គាលោវាទសូត្រ ។
          ឯ​របៀប​ធម៌​ក្នុង​សូត្រ​នោះ មិន​មែន​បែប​នេះ​ទេ ប៉ុន្តែ​យើង​ខ្ញុំ​អ្នក​តែង​យល់​ថា​គួរ​រៀប​ចំ​ឡើង​ជា​របៀប​ថ្មី ដើម្បី​ដម្រូវ​តាម​ទំនង​បុព្វការី​នឹង​កតញ្ញូ​កតវេទី​បុគ្គល ដែល​ជា​បុគ្គល​រក​បាន​ដោយ​កម្រ ២ យ៉ាង​ក្នុង​លោក ។
          លុះ​យើង​ខ្ញុំ​រៀបចំ​រួច​ហើយ​បាន​យក​ច្បាប់​នេះ​បង្រៀន​ដល់​ពួក​កុលបុត្រ​អ្នក​បួស​ថ្មី ៗ ក្នុង​ទីវត្ត​របស់​យើង​ខ្ញុំ ប៉ុន្តែ​កាល​បង្រៀន​នោះ យើង​ខ្ញុំ​បាន​យក​បាលី​មក​តាំង​ទុក​ជា​គោល ចង​ជា​ពួក​ជា​កង​ឡើង​តាម​ស្ថាន​ហើយ​ឲ្យ​មាន​ព្រម​ទាំង​សេចក្ដី​ប្រែ​នឹង​ពាក្យ​ឃ្លោង​នេះ​ផង ។
          តមក​មាន​ពុទ្ធ​បរិសទ្យ​ជា​ច្រើន​គ្នា​ជ្រះ​ថ្លា​ចង់​បាន​ធម៌​នេះ ទើប​នាំ​គ្នា​ចាត់ការ​បោះពុម្ព​ផ្សាយ​ចែក​ជា​ធម្មទាន​ក្នុង​ឱកាស​បុណ្យ​បញ្ចុះ​សីមា​វត្ត​នោះ នៅ​ថ្ងៃ​អាទិត្យ ១ កើត ខែ​មិគសិរ ឆ្នាំ​វក ឆស័ក ព.ស. ២៤៨៧ ប៉ុន្តែ​ដោយ​ហេតុ​ក្រដាស​រក​បាន​ដោយ​កម្រ​ណាស់ ក្នុង​សម័យ​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ ទើប​យើង​ខ្ញុំ​យក​មក​ជូន​ពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យ ដើម្បី​ចាត់​ចែង​បោះពុម្ពផ្សាយ​ក្នុង​ទស្សនាវដ្ដី​កម្ពុជ​សុរិយា​នេះ ។
          យើង​ខ្ញុំ​សូម​សេចក្ដី​សុខ​ចំរើន ចូរ​មាន​ដល់​ព្រះ​ពុទ្ធ​សាសនា​នឹង​លោក​អ្នក​សិក្សា​ទាំងឡាយ​ផង ដល់​នគរ​ក្រុង​កម្ពុជា នឹង​មហា​នគរ​បារាំងសែស ដែល​បាន​ជួយ​ឧបត្ថម្ភ​ដល់​ពុទ្ធ​សាសនា នឹង​ប្រទេស​ជាតិ​ផង ត​ទៅ​អស់​កាល​ជា​អង្វែង ។
                                        ទិសានមស្សការ​ធម៌ ៦ យ៉ាង
                                                  បទ​ពាក្យ​ប្រាំពីរ
          ទី ១- ខាង​កើត​ទិស​បុព្វា                                    ទុក​ជា​មាតាបិតា
                    ដែល​បង្កើត​បុត្រ​ក្នុង​លោក                      គួរ​កូន​ស្នេហា​អស់​ពី​ចិត្ត ។
                    ត្រូវ​ប្រតិបត្តិ​លោក​ដោយ​ធម៌​ប្រាំ               ដែល​អ្នក​ប្រាជ្ញ​ផ្ដាំ​មាន​កំរិត
                    កម្រៃ​ថ្លៃ​គុណ​លោក​អាណិត                   ដោយ​មេត្តា​ចិត្ត​ជួយ​កូន​ថ្លៃ ។
          ទី ២-   ខាង​ត្បូង​ទិស​ទិក្ខិណា                             ទុក​ជា​អាចារ្យ​យើង​សព្វ​ថ្ងៃ
                    ដែល​បង្រៀន​ធម៌​ល្អ​ថ្លាថ្លៃ                        ឲ្យ​បាន​និស្ស័យ​ទៅ​និព្វាន ។
                    ត្រូវ​ប្រតិបត្តិ​លោក​ដោយ​ធម៌​ប្រាំ               ដែល​អ្នក​ប្រាជ្ញ​ផ្ដាំ​ទុក​ទូន្មាន
                    គឺ​ពាក្យ​ជា​ច្បាប់​ឱវាទ                              ទាំង​នោះ​ត្រូវ​មាន​ចិត្ត​ជ្រះ​ថ្លា ។
          ទី ៣-  ខាង​លិច​ទិស​បច្ឆិមា                                នោះ​លោក​ទុក​ជា​បុត្ត​ភរិយា
                    ដែល​នៅ​ក្រោយ​ខ្នង​រាល់​គ្នា                     នោះ​គឺ​ជា​ក្រោម​បង្គាប់​ខ្លួន ។
                    ត្រូវ​ធ្វើ​សង្គ្រោះ​ដោយ​ធម៌​ប្រាំ                    ដែល​អ្នក​ប្រាជ្ញ​ផ្ដាំ​ផ្ដាច់​មាំមួន
                    ថា​ត្រូវ​មាន​ចិត្ត​អាណិត​ស្ងួន                     កុំ​មាន​គុំកួន​ឬ​គ្នាន់ខ្នាញ់ ។
          ទី ៤-   ខាង​ជើង​ទិស​ឧត្តរា                                 លោក​ទុក​ថា​ជា​មិត្រ​សំឡាញ់
                    ដែល​មាន​ចិត្ត​ស្មើ​ឥត​ផ្ចាល​ផ្ចាញ់              រាប់​អាន​ស្រឡាញ់​ឥត​អាក់​ឡើយ ។
                    ត្រូវ​ប្រតិបត្តិ​គ្នា​ដោយ​ធម៌​ប្រាំ                    ដែល​អ្នក​ប្រាជ្ញ​ផ្ដាំ​ផ្ដាច់​មក​ហើយ
                    បើ​មិត្រ​មាន​ទុក្ខ​ជួយ​ឲ្យ​ស្បើយ                  កុំ​ខាន​សោះ​ឡើយ​ទើប​ត្រូវ​ធម៌ ។
          ទី ៥-   ខាង​ក្រោម​ទិសហេដ្ឋា                             លោក​ទុក​ជា​ទាសកម្មករ
                    ដែល​ជួយ​ធ្វើការ​អាក្រក់​ល្អ                      ដោយ​ចិត្ត​ស្មោះសរ​នឹង​ចៅហ្វាយ ។
                    ត្រូវ​នាយ​សង្គ្រោះ​ដោយ​ធម៌​ប្រាំ                ដែល​អ្នក​ប្រាជ្ញ​ផ្ដាំ​ឲ្យ​ខ្វល់ខ្វាយ
                    បើ​មាន​ឈឺចាប់​មិន​សប្បាយ                              ត្រូវ​ឲ្យ​ចៅហ្វាយ​ថែរក្សា ។
                    ទី ៦-   ខាង​លើ​ទិស​ឧទ្ធៈ                          ទុក​ជា​សមណៈ​នឹង​ព្រាហ្មណា
                    ដែល​យើង​ទាយក​ទាយិកា                       មាន​ចិត្ត​ជ្រះថ្លា​ហើយ​ធ្វើ​ទាន ។
                    ត្រូវ​ប្រតិបត្តិ​លោក​ដោយ​ធម៌​ប្រាំ               ដែល​អ្នក​ប្រាជ្ញ​ផ្ដាំ​ទុក​ទូន្មាន ។
                    លោក​អ្នក​ប្រាប់​ផ្លូវ​សួគ៌​និព្វាន                  ថា​ទៅ​ដោយ​យាន​គឺ​សីល​អើយ ។
                              ច្បាប់​មាតាបិតា​សង្គ្រោះ​កូន ៥ យ៉ាងបទ​ពាក្យ​ប្រាំពីរ
          ទី ១-   ត្រូវ​ឃាត់​កូន​ទាំងឡាយ                           កុំ​ឲ្យ​ខ្វល់ខ្វាយ​ក្នុង​ការ​បាប
                    សម្លាប់​លួច​ប្លន់​នាំ​ដុនដាប                      អំពើ​ជា​បាប​ឃាត់​ឲ្យ​បាន ។
          ទី ២-   ត្រូវ​នាំ​កូន​ធ្វើ​បុណ្យ                                 អំពើ​ជា​គុណ​គាប់​កល្យាណ
                    ទាន​សីល​ជាដើម​ដែល​នាំ​ប្រាណ              បាន​សុខ​ក្សេមក្សាន្ត​ឥត​ទុក្ខ​ភ័យ ។
          ទី ៣-  នាំ​កូន​រៀន​សិល្បសាស្ត្រ                          ឲ្យ​ចេះ​ដឹង​ច្បាស់​ទាំង​ប្រុស​ទាំង​ស្រី
                    រៀន​ទាំង​ផ្លូវ​ធម៌​ផ្លូវ​លោកិយ                     កុំ​ឲ្យ​សល់​អ្វី​សព្វ​វិជ្ជា ។
          ទី ៤-   ត្រូវ​រៀប​កូន​ប្រុស​ស្រី                               ឲ្យ​មាន​ស្វាមី​ឬ​ភរិយា
                    សម​គួរ​ដល់​ជាតិ​ធនវ័យវា                        កុំ​ឲ្យ​ខុស​គ្នា​នាំ​អភ្វ័ព ។
          ទី ៥-   ត្រូវ​បែងចែក​ធនធាន                              តាម​ដោយ​ខ្លួន​មាន​ឲ្យ​គួរ​គាប់
                    ឲ្យ​កូន​បាន​ធ្វើ​ជា​ដើម​ទ្រព្យ                      ជា​កេរ្តិ៍​គួរ​គាប់​បំផុត​អើយ ។
                                        ច្បាប់​សិស្ស​ប្រតិបត្តិ​គ្រូ​អាចារ្យ ៥ យ៉ាង
          ១-      ទទួល​ដំណើរ                                         ឬ​ជូន​ដើរ​ត្រឡប់​ទៅ
                    ទីឋាន​ដែល​លោក​នៅ                             នេះ​ជា​ផ្លូវ​ត្រូវ​គួរសម ។
          ២-      ចូល​ទៅ​បំរើ                                           តាម​កាល​ធ្វើ​ឲ្យ​ឲ្យ​ឧត្ដម
                    ហៅ​ថា​បំរើ​ធំ                                          លោក​និយម​យក​ពេល​បី ។
          ៣-     ជឿ​ស្ដាប់​ពាក្យ​គ្រូ                                    កុំ​មូទូ​កើត​អប្រិយ
                    ឱវាទ​ជា​សំដី                                          ត្រូវ​គប្បី​កាន់​ហ្មត់ចត់ ។
          ៤-      បំរើ​ប្រក្រតី                                            ធ្វើ​ការ​អ្វី​ឥត​កំណត់
                    ពេលណា​មិន​ប្រាកដ                              នេះ​ជា​បទ​បំរើ​តូច ។
          ៥-      លោក​ប្រាប់​សិល្បសាស្ត្រ                         ស្ដាប់​ឲ្យ​ច្បាស់​ធ្វើ​ឲ្យ​ដូច
                    រក្សា​កុំ​ឲ្យ​ខូច                                          ទាំង​ធំ​តូច​ត្រូវ​គោរព ។
                                        ច្បាប់​ស្វាមី​សង្គ្រោះ​ភរិយា ៥ យ៉ាង
          ១-      រាប់អាន​ភរិយា                                       ដោយ​វាចា​ដ៏​ទន់ភ្លន់
                    បើ​ពោល​ទៅ​ប្រពន្ធ                                ពាក្យ​នោះ​ទន់​គួរ​ជាប់​ចិត្ត ។
          ២-      មិន​មាន​មើលងាយ                                 មិន​ជេរ​វាយ​ដោយ​អាណិត
                    ចេះ​ថ្នម​រក្សា​ចិត្ត                                     ដោយ​អាណិត​នាង​ភរិយា ។
          ៣-     មិន​បាន​ក្បត់​ចិត្ត                                    ទៅ​ប្រព្រឹត្ត​ស្រី​នានា
                    តាម​ដោយ​ល្បែង​ពាលា                          ឲ្យ​ភរិយា​ក្ដៅ​ក្រហាយ ។
          ៤-      បាន​ប្រគល់​យស                                    យ៉ាង​ខ្ពង់ខ្ពស់​ឲ្យ​សប្បាយ
                    យស​ស្រី​ផង​ទាំងឡាយ                           គឺ​ខ្វល់ខ្វាយ​ជើង​ក្រាន​ឆ្នាំង ។
          ៥-      ផ្គត់ផ្គង់​ប្រដាប់                                       មាន​សម្រាប់​យ៉ាង​សម្រាំង
                    គ្រឿង​អប់​គ្រឿង​តែងតាំង                        តាម​កំលាំង​ធន់​ខ្លួន​អើយ ។
                                        ច្បាប់​ភរិយា​ប្រតិបត្តិ​ស្វាមី ៥យ៉ាង
          ១-      ចាត់​ចែង​ការងារ                                    ឥត​រួញរា​ដោយ​ផ្ចិត​ផ្ចង់
                    បាយ​ព្រឹក​បាយ​ថ្ងៃ​ត្រង់                            មិន​បង្អង់​ខុស​វេលា ។
          ២-      ពួក​ញាតិ​ស្វាមី                                       ទាំង​ប្រុស​ស្រី​ក្មេង​វុឌ្ឍា
                    សង្គ្រោះ​ស្មើ​មុខ​គ្នា                                  ដូច​ញាតិកា​ខ្លួន​ស្មោះ​ស្មើ ។
          ៣-     ចេះ​ថែទាំ​ទុក                                         ទ្រព្យ​ដោយ​មុខ​តាម​ដំណើរ
                    ទ្រព្យ​អន់​ទ្រព្យ​ប្រសើរ                             ប្រសិន​បើ​ស្វាមី​ឲ្យ ។
          ៤-      មិន​បាន​ប្រព្រឹត្ត                                      កន្លង​ចិត្ត​ស្វាមី​ឡើយ
                    ដោយ​ប្រុស​ដទៃ​ហើយ                            ដែល​នាំ​ឲ្យ​កើត​អន់​អាក់ ។
          ៥-      ឈ្លាស​ព្រម​ក្នុង​ការ                                 ហើយ​ឧស្សាហ៍​ធ្វើ​ឥត​ស្រាក
                    ជា​ស្រី​វៃ​គ្រប់​ថ្នាក់                                    មិន​មាន​ទាក់​ទើស​ទាល់​ឡើយ ។
                                        ច្បាប់​កុលបុត្រ​សង្គ្រោះ​មិត្រ ៥ យ៉ាង
          ១-      ឲ្យ​ទ្រព្យ​គួរ​ឲ្យ                                         មិត្រ​ញយ​ៗ ដោយ​ចិត្ត​ជា
                    ឥត​មាន​គិត​រួញរា                                   ស្រឡាញ់​គ្នា​ដោយ​ចិត្ត​ស្មោះ ។
          ២-      បើ​ពោល​វាចា                                         ពោល​ពាក្យ​ណា​ដែល​ពីរោះ
                    រាប់​រក​គ្នា​ឥត​ឈ្លោះ                                ហើយ​សង្គ្រោះ​រក្សា​ចិត្ត
          ៣-     បាន​ធ្វើ​ប្រយោជន៍                                  តិច​យ៉ាង​ហោច​ឲ្យ​ដល់​មិត្រ
                    បើ​មាន​ការ​ជួយ​គិត                                 ឲ្យ​តែ​មិត្រ​បាន​ប្រសើរ ។
          ៤-      បាន​ធ្វើ​ខ្លួន​ប្រាណ                                  ជា​អ្នក​មាន​ចិត្ត​ស្មោះស្មើ
                    មិន​មាន​ចិត្ត​សើវ៉ើ                                   តាម​ដំណើរ​មិត្រ​កល្យាណ ។
          ៥-      មិន​ក្លែង​កុហក                                       ពាក្យ​អាក្រក់​កាច​សាមាន្យ
                    ឲ្យ​មិត្រ​កើត​រំខាន                                   នោះ​មិន​បាន​ពោល​សោះ​ឡើយ ។
                                        ច្បាប់​មិត្រ​ប្រតិបត្តិ​កុលបុត្រ ៥ យ៉ាង
          ១-      កុលបុត្រ​ប្រមាទ                                     មិន​សំអាត​អង្គ​អាត្មា
                    ភ្លាត់​កាយ​ភ្លាត់​វាចា                                 ជួយ​រក្សា​ក្ដី​វិបត្តិ ។
          ២-      បាន​ជួយ​ការពារ                                     ជួយ​រក្សា​ជួយ​ប្រយ័ត្ន
                    បើ​ធ្វេស​ក្នុង​សម្បត្តិ                                 ជួយ​ប្រយ័ត្ន​យ៉ាង​មុះមុត ។
          ៣-     បាន​ធ្វើ​ទីពឹង                                          ជា​ពុំ​នឹង​ដល់​កុលបុត្រ
                    គ្រា​មាន​ភ័យ​តក់ស្លុត                              មិន​រន្ធត់​រត់​ចោល​គ្នា ។
          ៤-      មិន​បាន​លះបង់                                     យក​តែ​អង្គ​ឯក​អាត្មា
                    វិបត្តិ​ជួយ​រក្សា                                        ក្នុង​គ្រា​ណា​ដែល​តក់ស្លុត ។
          ៥-      រាប់អាន​កូន​ចៅ                                      នូវ​អស់​ផៅពង្ស​កុលបុត្រ
                    ដោយ​ចិត្ត​ស្នេហា​ផុត                    ត្រកូល​បុត្រ​ឥត​សល់​ឡើយ ។
                              ច្បាប់​ចៅហ្វាយនាយ​សង្គ្រោះ​ទាសកម្មករ ៥ យ៉ាង
          ១-      ដាក់​មុខ​ការ​ឲ្យ​ធ្វើ                                   តាម​អំពើ​នឹង​កំលាំង
                    លៃលក​តាម​ខ្សោយ​ខ្លាំង                         ហើយ​សឹម​តាំង​ឲ្យ​ទទួល ។
          ២-      ឲ្យ​បាយ​អាហារ                                      នឹង​ថ្លៃ​ការ​ដល់​ពួក​ឈ្នួល
                    មិន​បាន​កែ​កាច់​មួល                               ឲ្យ​តាម​ជួល​ប្ដេជ្ញា​គ្នា ។
          ៣-     បើ​មាន​ឈឺចាប់                                      ស្ទុះ​ប្រញាប់​ទៅ​ម្នីម្នា
                    ជួយ​មើល​ថែ​រោគា                                  រក្សា​គ្នា​មិន​លះបង់ ។
          ៤-      បាន​ចែក​អាហារ                                     ឆ្ងាញ់​ពីសា​ល្អ​ផ្ចិតផ្ចង់
                    បំពេញ​តាម​ចំណង់                                គ្រប់​រូប​អង្គ​ឥត​រួញរា ។
          ៥-      ឲ្យ​ឱកាស​ឈប់                                       សម្រាក​គ្រប់​កាល​វេលា
                    គួរ​តាម​សម័យ​វា                                     ដែល​មាន​ការ​ត្រូវ​ឈប់​អើយ ។
                              ច្បាប់​ទាសកម្មករ​ប្រតិបត្តិ​ចៅហ្វាយនាយ ៥ យ៉ាង
          ១-      ក្រោក​ឡើង​ខំ​ធ្វើ                                     ការ​អំពើ​ផង​នានា
                    មិន​បាច់​ចាំ​តឿន​ថា                                 ទៅ​ធ្វើការ​ក៏​មុន​នាយ ។
          ២-      ពេល​ឈប់​ធ្វើការ                                   រាល់​វេលា​ក្រោយ​ចៅហ្វាយ
                    របស់​ផង​ទាំងឡាយ                                ចេះ​ខ្វល់ខ្វាយ​យក​ទុក​ដាក់ ។
          ៣-     យក​តែ​ទ្រព្យ​ណា                                   នាយ​អាត្មា​ឲ្យ​ស្មោះស្ម័គ្រ
                    មិន​បាន​យក​លួចលាក់                           នាំ​ឲ្យ​ទាក់​កើត​ទោស​ទុក្ខ ។
          ៤-      បើ​ធ្វើការ​ណា                                                  ចិត្ត​ឧស្សាហ៍​ចង់​បាន​សុខ
                    ផ្ចិតផ្ចង់​ប្រឹង​ពេញ​មុខ                             យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ក្នុង​ការ ។
          ៥-      បាន​នាំ​គុណ​នាយ                                  ទៅ​ទី​ឆ្ងាយ​ពោល​វាចា
                    សរសើរ​នាយ​អាត្មា                                 ប្រាប់​គេ​ថា​ល្អ​ណាស់​អើយ ។
                              ច្បាប់​សមណព្រាហ្មណ៍​សង្គ្រោះ​គ្រហស្ថ ៦ យ៉ាង
          ១-      កាល​ណា​ជា​បាប                                   ត្រូវ​ប្រាម​ប្រាប់​ហាម​គ្រប់​មុខ
                    ព្រោះ​ជា​កម្ម​នាំ​ទុក្ខ                                  តទៅ​មុខ​មាន​វេរា ។
          ២-      ការ​ជា​កុសល                                         ជួយ​នាំ​ផ្ដល់​ផ្ដើម​សទ្ធា
                    សាង​ទាន​សីល​ភាវនា                             ដើម្បី​ជា​ទីពឹង​ប្រាណ ។
          ៣-     បាន​ជួយ​សង្គ្រោះ                                   ចិត្ត​ចំពោះ​ធម៌​កល្យាណ
                    មិន​ធ្វើ​ឲ្យ​រំខាន                                       ជួយ​ប្រោស​ប្រាណ​ដោយ​ស្មោះសរ ។
          ៤-      បើ​មិន​ដែល​ស្ដាប់                                   នូវ​សូរស័ព្ទ​ធម៌​បវរ
                    ដឹកនាំ​ឲ្យ​ស្ដាប់​ធម៌                                  ណា​ដែល​ល្អ​ប្រសើរ​គាប់ ។
          ៥-      ជួយ​ប្រាប់​ពន្យល់                                   ធម៌​ដែល​ឆ្ងល់​ឲ្យ​យល់​ឆាប់
                    ធម៌​ណា​ដែល​ធ្លាប់​ស្គាល់                         ក៏​ជួយ​ប្រាប់​ឲ្យ​យល់​ឆ្ងាយ ។
          ៦-      ជួយ​ប្រាប់​ផ្លូវ​ធម៌                                     ណា​ដែល​ល្អ​កើត​សប្បាយ
                    ឲ្យ​បាន​ជន​ទាំងឡាយ                             ស្ដាប់​បរិយាយ​នៃ​ខ្លួន​អើយ ។
                              ច្បាប់​គ្រហស្ថ​ប្រតិបត្តិ​សមណព្រាហ្មណ៍ ៥ យ៉ាង
          ១-      មាន​កាយ​កម្ម                                         ប្រកប​ព្រម​ដោយ​មេត្តា
                    បាន​យក​កាយ​អាត្មា                                ជួយ​ធ្វើការ​ជា​ប្រក្រតី ។
          ២-      មាន​វចីកម្ម                                            ប្រកប​ព្រម​ដោយ​មេត្រី
                    បើ​ពោល​ពាក្យ​សំដី                                 គួរ​គប្បី​កើត​ស្នេហា ។
          ៣-     មាន​មនោ​កម្ម                                        ប្រកប​ព្រម​ដោយ​មេត្តា
                    តាំង​នៅ​ក្នុង​ចិន្ដា                                     តែង​ជ្រះថ្លា​ក្រាប​សំពះ ។
          ៤-      មាន​ចិត្ត​សទ្ធា                                         មិន​បិទ​ទ្វារ​បង្អួច​ផ្ទះ
                    ធនធាន​មាន​ហើយ​លះ                           ដោយ​ចិត្ត​ជ្រះថ្លា​ធ្វើ​ទាន ។
          ៥-      ឧបត្ថម្ភ​ទុក                                            គ្រឿង​គ្រប់​មុខ​ការ​ស្រេកឃ្លាន
                    អាមិស​ដែល​ខ្លួន​មាន                              លះ​ធ្វើ​ទាន​ឥត​អាក់​ឡើយ ។
មិត្តា​មិត្ត​កថា
          សំដែង​អំពី​បាប​មិត្រ គឺ​មិត្រ​អាក្រក់ នឹង​កល្យាណ​មិត្រ គឺ​មិត្រ​ល្អ ឯ​បាប​មិត្រ មិត្រ​អាក្រក់​នោះ គោល​ដើម​មាន ៤ ពួក​ដូច្នេះ
                                                  បទ​ពាក្យ​ប្រាំពីរ
          ១-      មិត្រ​គិត​តែ​ពី​ចង់​បាន                              របស់​ធនធាន​អំពី​មិត្រ
                    ប្រយោជន៍​ខ្លួន​ឯង​ចេះ​តែ​គិត                   ប្រយោជន៍​ខាង​មិត្រ​ឲ្យ​ខាត​បង់ ។
          ២-      មិត្រ​ល្អ​ត្រឹម​តែ​វាចា                                 បើ​ពោល​ពាក្យ​ណា​ឥត​ពិត​ត្រង់
                    មាត់​ឲ្យ​ទ្រព្យ​ចិត្ត​ឥត​ចង់                          គេច​កែ​អែអង់​ឥត​បាន​ឲ្យ ។
          ៣-     មិត្រ​បាន​ខាង​តែ​អែបអប                         ប៉ុន​និយាយ​ប្រប​បណ្ដោយ
                    ប្រចុប​ឲ្យ​មិត្ត​មាន​ថ្លស់ថ្លោយ                    ធ្លាក់​យស​សក្ដិ​ដោយ​សំដី​ខ្លួន ។
          ៤-      មិត្រ​នាំ​ឲ្យ​កើត​អន្តរាយ                           ទ្រព្យធន​ទាំងឡាយ​បង់​ផ្ទួន
                    វិនាស​ត្រឹម​ទ្រព្យ​ឬ​ដល់​ខ្លួន                       ដោយ​ក្ដី​ចួបចួន​គប់​មិត្រ​បាប ។
                    មិត្រ ៤ ពួក​នេះ​មិន​មែន​មិត្រ                   ត្រូវ​កុំ​នៅ​ជិត​ជា​ដរាប
                    តែ​ចូល​ទៅ​ជិត​នឹង​ជាប់​បាប                     ខ្លួន​នឹង​ដុនដាប​អន្តរធាន ។
                              បាប​មិត្រ ៤ ពួក​នេះ ក្នុង​មិត្រ​មួយ​ៗ ចែក​ជា​បួន ៗ តទៅទៀត
                                                  (ក) មិត្រ​គិត​តែ​ពី​ចង់​បាន​មាន ៤ ពួក​គឺ
          ១-      មិត្រ​គិត​តែ​ពី​ចង់​បាន                              ប្រយោជន៍​ផ្ទាល់​ប្រាណ​គេ​ឥត​គិត
          ២-      ឲ្យ​តិច​យក​ច្រើន​អំពី​មិត្រ                         ដោយ​មាន​គំនិត​គិត​រុកកួន ។
          ៣-     បើ​មាន​ភ័យ​ទើប​ចេញ​មុខ                       ជួយ​ការ​មិត្រ​ទុក​ឲ្យ​ជួយ​ខ្លួន
          ៤-      មក​ជា​មិត្រ​គិត​រុកកួន                              រក​ប្រយោជន៍​ខ្លួន​ឲ្យ​បាន​ច្រើន ។
                    មិត្រ ៤ ពួក​នេះ​មិត្រ​ចង់​បាន                   រក​ប្រយោជន៍​ផ្ទាល់​ប្រាណ​ឥត​ចំរើន
                    ចូរ​ចាំ​ភាសិត​ច្រើន​ក្រវើន                         រំឭក​ដាស់តឿន​កុំ​ភ្លេច​ឡើយ ។
                                                  (ខ) មិត្រ​ល្អ​ត្រឹម​តែ​វាចា​មាន ៤ ពួក គឺ
          ១-      ជួប​មុខ​មិត្រ​ពោល​វាចា                            ថា​ខ្លួន​ប្រាថ្នា​ឲ្យ​របស់
          ២-      ពោល​តែ​មាត់​ឥត​សប្បុរស                       ថា​ឆ្នាំ​នេះ​អស់​ចាំ​ឆ្នាំ​ក្រោយ ។
          ៣-     បើ​មិត្រ​ធ្វើ​ធ្វើ​អំពី​ណា                             ក៏​ពោល​វាចា​ចាក់​បណ្ដោយ
          ៤-      ល្អ​នូវ​មុខ​អាក្រក់​ក្រោយ                           មិត្រ​នេះ​នាំ​ធ្លោយថ្លស់​អស់​ខ្លួន ។
                    មិត្រ​ទាំង ៤ នេះ​ល្អ​តែ​មាត់                      ចិត្ត​ឥត​ទៀងទាត់​អត់​ក្ដី​ស្ងួន
                    កុំ​ទៅ​សេពគប់​នៅ​ចួបចួន                       នាំ​ឲ្យ​ថ្លស់​ខ្លួន​ខូច​អសារ ។
                                                  គ) មិត្រ​បាន​ខាង​ឯ​អែបអប​មាន ៤ ពួក​គឺ
          ១-      បើ​មិត្រ​ធ្វើ​អំពើ​បាប                                ក៏​ព្រម​ហើយ​ប្រាប់​ថា​ត្រូវ​ហើយ
          ២-      បើ​ធ្វើ​បុណ្យ​ជា​តោះតើយ                        ក៏​ថា​ល្អ​ហើយ​ហើយ​ត្រូវ​ធ្វើ​ទៅ ។
          ៣-     សរសើរ​គុណ​មិត្រ​ទៅ​មុខ                        ធ្វើ​ហាក់​រួម​ទុក្ខ​សុខ​ពេក​កូវ
          ៤-      និយាយ​ដើម​កេរ្តិ៍​អាស្រូវ                          ក្នុង​ពេល​មិត្រ​ទៅ​បាត់​ពី​មុខ ។
                    មិត្រ​ទាំង ៤ នេះ មិន​មែន​មិត្រ                 កុំ​ឈម​ឈរ​ជិត​នាំ​មាន​ទុក្ខ
                    មាន​ទោស​ដល់​ខ្លួន​ឥត​បាន​សុខ               ប្រៀប​ដូច​ជា​ជ្រាំ​ផុក​ត្រូវ​វៀរ​ចេញ ។
                                        កល្យាណ​មិត្រ មិត្រ​ល្អ​គោល​ដើម​មាន ៤ ពួក
                                                            បទ​ពាក្យ​ប្រាំពីរ
          ១-      មិត្រ​មាន​ឧបការៈ                                   គឺ​មិត្រ​ជា​អ្នក​ជួយ​ឧបត្ថម្ភ
                    បើ​ខ្លួន​ភ្លាត់ភ្លាំង​ក្នុង​បាប​កម្ម                     រំឭក​ឲ្យ​ចាំ​ដាក់​ឡើង​បាន ។
          ២-      មិត្រ​រួបរួម​ក្ដី​សុខ​ទុក្ខ                                គឺ​មិត្រ​ចេញ​មុខ​មក​ផ្ទាល់​ប្រាណ
                    ជួយ​រក្សា​ខ្លួន​សព្វ​ភូមិឋាន                        ហៅ​មិត្រ​កល្យាណ​រក​បាន​ក្រ ។
          ៣-     មិត្រ​ណែនាំ​ប្រាប់​ប្រយោជន៍                    ច្រើន​តិច​ដោយ​ហោច​ឲ្យ​តែ​ល្អ
                    ប្រយោជន៍​ផ្លូវ​លោក​ឬ​ផ្លូវ​ធម៌                   មិត្រ​នេះ​រក​ក្រ​កំដរ​ខ្លួន ។
          ៤-      មិត្រ​មាន​ក្ដី​អនុគ្រោះ                               ចិត្ត​ស្មោះ​ចំពោះ​ពេញ​ចំនួន
                    បាន​ជួយ​ស្រោច​ស្រង់​សង្គ្រោះ​ខ្លួន            មិត្រ​មាន​ក្ដី​ស្ងួន​យ៉ាង​ចំណាប់ ។
                    មិត្រ ៤ ពួក​នេះ​ចំណាន​ល្អ                      ត្រឹម​ត្រូវ​តាម​ធម៌​មិត្រ​ពេញ​ច្បាប់
                    បើ​មាន​ទីណា​គួរ​ប្រញាប់                         យក​ជា​មិត្រ​ឆាប់​កុំ​ខាន​ឡើយ ។
                                                  កល្យាណ​មិត្រ ៤ ពួក
                                        ក) ក្នុង​មិត្រ​មួយ ៗ ចែក​ជា​បួន​ៗ ត​ទៅ​ទៀត
          ១-      បើ​ឃើញ​មិត្រ​ភ្លាត់ភ្លាំង​កាយ                    ចូល​មក​ខ្វល់ខ្វាយ​ថែរក្សា
          ២-      បើ​មិត្រ​ធ្វេស​ក្នុង​ទ្រព្យ​ណា                      នោះ​ជួយ​រក្សា​ទ្រព្យ​មិត្រ​ឲ្យ ។
          ៣-     បើ​មិត្រ​មាន​ភ័យ​តក់ស្លុត                         ក៏​មិន​បាន​រត់​ចោល​គ្នា​ឡើយ
          ៤-      មិត្រ​ត្រូវ​ការ​រក​ទ្រព្យ​ហើយ                       គ្មាន​គេច​កែ​ឡើយ​យក​ឲ្យ​មិត្រ ។
                    មិត្រ​ទាំង ៤ នេះ មិត្រ​ប្រសើរ                   មាន​ហើយ​គួរ​ដើរ​ចូល​ទៅ​ជិត
                    រាប់អាន​ស្រឡាញ់​គ្នា​យ៉ាង​ស្និទ្ធ                យក​ធ្វើ​ជា​មិត្រ​កុំ​ខាន​ឡើយ ។
                                        ខ) មិត្រ​រួបរួម​ក្ដី​សុខ​ទុក្ខ​មាន ៤ ពួក​គឺ
          ១-      ប្រាប់​ការ​ណា​កំបាំង​ជិត                          ដល់​ជន​ជា​មិត្រ​ឲ្យ​ដឹង​ដាន 
          ២-      បិទ​ការ​ណា​ដែល​មិត្រ​បាន                      ប្រាប់​ដល់​ខ្លួន​ប្រាណ​ប្រុង​ការពារ ។
          ៣-     បើ​ការ​ក្រ​មាន​ដល់​មិត្រ                            មិន​មាន​គំនិត​លះបង់​គ្នា
          ៤-      បាន​ចេញ​មុខ​ជួយ​ការពារ                       ប្ដូរ​សាច់​ឈាម​គ្នា​ប្រយោជន៍​មិត្រ ។
                    មិត្រ​ទាំង ៤ នេះ​មិត្រ​មាំមួន                     គួរ​នឹង​ប្ដូរ​ខ្លួន​ប្ដូរ​ជីវិត
                    យក​ធ្វើ​ជា​មិត្រ​យ៉ាង​ជិតស្និទ្ធ                    ថែរក្សា​ចិត្ត​គ្នា​ទៅ​ហោង ។
                                        គ) មិត្រ​ណែនាំ​ប្រាប់​ប្រយោជន៍​មាន ៤ ពួក​គឺ
          ១-      ហាម​មិត្រ​ខ្លួន​មិន​ឲ្យ​ធ្វើ                            នូវ​កម្ម​អំពើ​ជា​វេរា
          ២-      នាំ​ឲ្យ​ធ្វើ​បុណ្យ​នានា                                ដែល​ជា​អំពើ​បុណ្យ​កុសល ។
          ៣-     បាន​នាំ​ស្ដាប់​ធម៌​ទេសនា                         ដែល​មិត្ត​អាត្មា​មិន​ដែល​ស្គាល់
          ៤-      ប្រាប់​ផ្លូវ​សួគ៌​ផ្លូវ​មគ្គផល                          ឲ្យ​បាន​ដឹង​ដល់​ពួក​មិត្រ​នោះ ។
                    មិត្រ​ទាំង ៤ នេះ មិត្រ​ថ្លាថ្លៃ                     មិត្រ​ប្រសើរ​ក្រៃ​ជួយ​សង្រ្គោះ
                    ណែនាំ​ប្រយោជន៍​យ៉ាង​ខ្ពង់​ខ្ពស់               គួរ​សេពគប់​មិត្រ​នោះ​កុំ​ខាន​ឡើយ ។
                                        ឃ) មិត្រ​មាន​សេចក្ដី​អនុគ្រោះ​មាន ៤ ពួក​គឺ
          ១-      ឮ​ថា​មិត្រ​ចង់​របស់                                  ចិត្ត​គ្មាន​សោមនស្ស​ត្រេកអរ​ឡើយ
          ២-      ឮ​ថា​មិត្រ​ចំរើន​ហើយ                              ចិត្ត​គ្មាន​កន្តើយ​ជួយ​ត្រេកអរ ។
          ៣-     បាន​ហាម​មនុស្ស​ថ្លែង​ទោស​មិត្រ              មិន​ឲ្យ​ប្រព្រឹត្ត​និយាយ​ត
          ៤-      សរសើរ​គេ​ថា​ចិត្ត​ល្អ                                ដែល​ឮ​គេ​សរសើរ​គុណ​មិត្រ ។
                    មិត្រ​ទាំង ៤ នេះ​មាន​សង្គ្រោះ                  គួរ​ស្មោះ​ចំពោះ​អស់​ពី​ចិត្ត
                    ត្រូវ​ចង​ស្នេហា​ឲ្យ​បាន​ស្និទ្ធ                       យក​ធ្វើ​ជា​មិត្រ​តទៅ​ហោង ។
                              អបាយមុខ ធម៌​ជា​ប្រធាន​នៃ​សេចក្ដី​វិនាស ៦ យ៉ាង
                                                  បទ​ពាក្យ​ប្រាំពីរ
          ១-      ផឹក​សុរា​ឬ​មេរ័យ                                     រឿយ​ៗ សព្វ​ថ្ងៃ​ដែល​ជា​បាទ
                    ជា​ហេតុ​ទីតាំង​ក្ដី​ប្រមាទ                           នាំ​ឲ្យ​មិន​ស្អាត​កើត​ឧប​ទ្រព្យ ។
          ២-      ដើរ​លេង​យប់​គ្រប់​កន្លែង                         ស្វះស្វែង​ខ្នះខ្នែង​ដើរ​ឥត​ឈប់
                    តាម​ដោយ​ច្រកល្ហក​វេលា​យប់                 នាំ​ខ្លួន​ឧប​ទ្រព្យ​កើត​សៅហ្មង ។
          ៣-     ដើរ​មើល​ល្បែង​មហោស្រព                     នាំ​ឲ្យ​ខាត​ទ្រព្យ​ខូច​ចិត្ត​ផង
                    ចូរ​មើល​ល្បែង​តែង​សៅហ្មង                    កើត​ទោស​ទុក្ខ​ផង​ដល់​អាត្មា ។
          ៤-      បាន​លេង​ល្បែង​ភ្នាល់​ស៊ីសង                   នាំ​ចិត្ត​មួហ្មង​កើត​វេរា
                    ដោយ​ទោស​ព្រោះ​លេង​ល្បែង​នានា         ជា​ហេតុ​ពាធា​គ្នា​ទៅ​មុខ ។
          ៥-      សេពគប់​តែ​នឹង​មិត្រ​បាប                         ដែល​នាំ​ដុនដាប​អង្គ​ឲ្យ​ទុក្ខ
                    ឲ្យ​ទោស​ច្រើន​ក្រៃ​ត​ទៅ​មុខ                     ពុំ​ដែល​បាន​សុខ​ខ្លួន​សោះ​ឡើយ ។
          ៦-      ប្រកប​ខ្លួន​ក្នុង​ក្ដី​ខ្ជឹល                               ជា​ហេតុ​រេចរឹល​គ្រប់​មុខ​ហើយ
                    បាន​ទុក្ខ​រោលរាល​ឥត​មាន​ស្បើយ            មិន​គួរ​ត្រេក​ឡើយ​ផ្លូវ​អបាយ ។
                                                  អបាយ​មុខ គោល​ដើម ៦ នេះ
                                        ក្នុង​អបាយ​មុខ​មួយ ៗ ចែក​ជា​ប្រាំមួយ ៗ ត​ទៅ​ទៀតក)
                                        ផឹក​សុរា​ឬ​មេរ័យ​មាន​ទោស ៦ យ៉ាង
          ១-      វិនាស​អស់​ទ្រព្យ​ធនធាន                         អ្នក​ផឹក​ស្រា​បាន​ឃើញ​ភ្នែក​ឯង
          ២-      កើត​ប្រកែក​ឈ្លោះ​ទាស់​ទែង                    ចំរើន​ច្រើន​ស្ដែង​ជា​អនេក ។
          ៣-     បណ្ដាល​ជា​រោគ​នានា                             មាន​កើត​ឡើង​ជា​ងងឹត​ភ្នែក
          ៤-      កើត​និន្ទា​ជា​អនេក                                  គេ​ត្មះ​តាម​ភ្នែក​គេ​ឃើញ​នោះ ។
          ៥-      កេរ្តិ៍​ខ្មាស​ដែល​ខ្លួន​ធ្លាប់​លាក់                    ក៏​បង្ហាញ​ជាក់​ភ្នែក​គេ​ស្មោះ
          ៦-      កំលាំង​ប្រាជ្ញា​ថមថយ​អស់                       នេះ​ទោស​របស់​អ្នក​ផឹក​ស្រា ។
                                        ខ) ដើរ​លេង​យប់​គ្រប់​កន្លែង មាន​ទោស ៦ យ៉ាង
          ១-      អ្នក​ដែល​ដើរ​លេង​ខុស​កាល                    មិន​បាន​អភិបាល​ខ្លួន​អាត្មា
          ២-      អ្នក​ដើរ​លេង​ខុស​វេលា                            បុត្ត​ភរិយា​ខាន​គ្រប់គ្រង ។
          ៣-     មិន​បាន​ថែរក្សា​ទ្រព្យ                              នាំ​ឲ្យ​អភ័ព្វ​កើត​សៅហ្មង
          ៤-      គេ​រង្កៀស​នឹង​ខ្លួន​ផង                              នាំ​មាន​សៅហ្មង​ច្រើន​ប្រការ ។
          ៥-      ពោល​ពាក្យ​ក្លែង​បង្កាច់​ខ្លួន                      ប្រកាន់​តាម​ជួន​មាន​ហេតុ​ណា
          ៦-      មាន​ទោស​ច្រើន​ប្រការ                            ព្រោះ​តែ​អាត្មា​ដើរ​លេង​យប់ ។
                                        គ) ដើរ​មើល​ល្បែង​មហោស្រព មាន​ទោស ៦ យ៉ាង
          ១-      មាន​លេង​ល្បែង​រាំ​ទីណា                         ខំ​ត្រាច់​យាត្រា​ទី​ទីនោះ
          ២-      នឹង​ស្វះស្វែង​ដើរ​ចំពោះ                          ទៅ​ទីណា​នោះ​មាន​ចម្រៀង ។
          ៣-     មាន​ប្រគំ​កូត​ទីណា                                 ត្រាច់​ចរ​យាត្រា​ទៅ​ទីនោះ
          ៤-      មាន​រឿង​ព្រេង​ស្វែង​ចំពោះ                      ទៅ​ទីណា​នោះ​ស្ដាប់​រឿង​ព្រេង ។
          ៥-      ចម្រៀង​ទះ​ដៃ​ទីណា                               នោះ​ត្រាច់​យាត្រា​ទៅ​មើល​លេង
          ៦-      បើ​ឮ​សូរស័ព្ទ​ភ្លេង                                   គេ​លេង​ទីណា​ទៅ​ទីនោះ ។
                                        ឃ) លេង​ល្បែង​ភ្នាល់​ស៊ី​សង មាន​ទោស ៦ ប្រការ
          ១-      អ្នក​ឈ្នះ​ល្បែង​តែង​អូស​យក                    ទ្រព្យធន​គេ​មក​ឥត​កោត​ក្រែង
          ២-      អ្នក​លេង​ចាញ់​លង់​ក្នុង​ល្បែង                  នោះ​នឹង​ស្វះស្វែង​ចង​ពៀរ​ទុក ។
          ៣-     វិនាស​អស់​ទ្រព្យធន                                អ្នក​លេង​គង់​គន់​ឃើញ​មុខ
          ៤-      ពាក្យ​អ្នក​លេង​គេ​មិន​ទុក                         ចិត្ត​យក​ជា​មុខ​ស្មរ​បន្ទាស់ ។
          ៥-      មិត្រ​ដែល​គេ​មិន​លេង​ល្បែង                    គេ​លះ​បង់​ឯង​លែង​ធ្វើ​ស្គាល់
          ៦-      ពួក​អ្នក​លេង​ល្បែង​ភ្នាល់                         លុះ​ដល់​ខ្លួន​ទាល់​ហ៊ាន​លួច​លាក់ ។
                                        ង) សេពគប់​តែ​នឹង​មិត្រ​បាប មាន​ទោស ៦ យ៉ាង
          ១-      អ្នក​លេង​ល្បែង​ស៊ី​សង                            ចូល​ចិត្ត​តែ​ចង​មិត្រ​ពួក​ល្បែង
          ២-      អ្នក​ល្បែង​ស្រី​រក​គ្នា​ឯង                            ជា​អ្នក​លេង​ល្បែង​ស្រី​ដូច​គ្នា ។
          ៣-     ពួក​អ្នក​លេង​ល្បែង​ស៊ី​ផឹក                       គប់​រក​ប្រម៉ឹក​ស្រា​ពាលា
          ៤-      ពួក​ឆបោក​ជន​នានា                               គប់​រាប់​រក​គ្នា​អ្នក​បោក​ក្លែង ។
          ៥-      អ្នក​ក្លែង​បោក​ចំពោះ​មុខ                         យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​នឹង​គ្នា​ឯង
          ៦-      អ្នក​ឆក់​យក​ទ្រព្យ​ស្ដែង                            ខិត​ខំ​ស្នះស្នែង​គប់​រក​គ្នា ។
                                        ច) ប្រកប​ខ្លួន​ក្នុង​ក្ដី​ខ្ជិល មាន​ទោស ៦ យ៉ាង
          ១-      មិន​ធ្វើការ​ដោយ​អាង​ថា                          ពេល​នេះ​រងា​ខ្លាំង​ពេក​ណាស់
          ២-      បើ​ថ្ងៃ​ក្ដៅ​មេឃ​ស្រឡះ                             ក៏​ថា​ក្ដី​ណាស់​ត្រូវ​តែ​ឈប់ ។
          ៣-     ថា​ពេល​នេះ​ល្ងាច​ពេក​ហើយ                   កុំ​អាល​ធ្វើ​ឡើយ​ក្រែង​លោ​យប់
          ៤-      ថា​ព្រឹក​ពេក​បង្អង់​ឈប់                           ចាំ​ល្ងាច​ព្រលប់​សឹម​បង្ហើយ ។
          ៥-      ថា​ឃ្លាន​ពេក​ត្រូវ​ស៊ី​សិន                           ឥឡូវ​បាយ​ឆ្អិន​កុំ​រាន់​ឡើយ
          ៦-      ស្រេក​ពេក​ចាំ​ផឹក​ហើយ                          កុំ​ប្រញាប់​ឡើយ​ធ្វើការ​នេះ ។
                                        ចប់​អបាយមុខ ៦ ប្រការ​ប៉ុណ្ណោះ ។


No comments:

Post a Comment