Wednesday, 8 June 2016

ឆ្កួត ៨ យ៉ាង
ទូច ជីម
        របៀបកាព្យពាក្យ៧



 សូមមេត្តាអានសង្កេតកាព្យដ៏ល្អនេះ

បទ​ពាក្យ ៧
ឆ្កួត ៨ យ៉ាង

                       លោកិយ​យើង​នេះ​ពិបាក​ណាស់               ទោះ​ក្មេង​ឬ​ចាស់​កើត​រោគា
                       ជួន​ភ្លេច​សតិ​ស្ទើរ​លេលា                          មិន​សូវ​មាន​ជា​ច្រើន​គគោក ។
                       ខ្លះ​ជា​កម្មុម្មត្ត​កោ                                    ចិត្ត​ចើង​ធំ​ប៉ោ​ដោយ​រាគ​រោគ
                       កើត​ឆ្កួត​ព្រោះ​អំពើ​ល្មោក​គ្រោក                ដ្បិត​អី​សត្វ​លោក​នេះ​មាន​កម្ម ។
                       កម្ម​ទាញ​ឲ្យ​ឈ្លក់​ក្នុង​កាមា                       វក់​តាម​តណ្ហា​ជា​ប្រចាំ
                       ស្រវឹង​ក្នុង​កាម​គុណ​ទាំង​ប្រាំ                     គឺ​កម្ម​នាំ​ឲ្យ​ឆ្កួត​លេលា ។
                       ប្រុស​ខ្លះ​ឆ្កួត​ស្រី​កើត​ក្បត់​ចិត្ត                    ហ៊ាន​ប្រព្រឹត្ត​ជិត​នឹង​ភរិយា
                       ត្រូវ​រ៉ូវ​ស្រី​ស្នេហ៍​កាត់​រក​គ្នា                         នេះ​ហៅ​លេលា​គឺ​ឆ្កួត​ស្រី ។
                       ឯ​ស្រី​ៗ​ខ្លះ​ក៏​ហ៊ាន​ជិត                               ប្រព្រឹត្ត​ក្បត់​ចិត្ត​នឹង​ស្វាមី
                       ជួប​ប្រុស​ពេញ​ចិត្ត​ល្បួង​បេតី                    ផិត​ឆ្កួត​ក្បត់​ប្ដី​ដោយ​រាគា ។
                       *កោធុម្មត្តកោ ឆ្កួត​ទី​ពីរ                            ឆ្កួត​វិល​វក់​វី​ព្រោះ​ក្រោ​ធា
                       បណ្ដោយ​ឲ្យ​ចិត្ត​ឆ្កួត​ឥត​ជា                      ខឹង​គេ​គ្រប់​គ្នា​ជេរ​មិន​ឈប់ ។
                       ទាស់​ចិត្ត​ប្រពន្ធ​ជេរ​បញ្ជោរ                       ដោយ​ក្ដី​ទោ​សោ​ស្វឹង​ជ្រប់
                       តែ​ទើប​មុខ​ហើយ​ឥត​ធម៌​ទប់                     ខន្តី​ទំនប់​មិន​កាន់​យក ។
                       បណ្ដោយ​ឲ្យ​ចិត្ត​អសុរ​[1]ចូល                      ជេរ​ដៀល​ត្រកូល​ឥត​គិត​ភ្នក​
                       ខឹង​កូន​ខឹង​ចៅ​ជេរ​គំហក                          ញាតិ​មិន​រាប់​រក​ព្រោះ​គេ​ខ្លាច ។
                       ដ្បិត​អី​អ្នក​ឆ្កួត​ដោយ​កំហឹង                       ឲ្យ​តែ​កើត​ខឹង​ប្រើ​អំណាច
                       ជន​ឆ្កួត​ពួក​នេះ​ចិត្ត​កោង​កាច                    នាំ​ឲ្យ​គេ​ខ្លាច​គ្រប់​អាត្មា ។
                       *ទីបី មោហុម្មត្តកោ                                 ឆ្កួត​ព្រោះ​មោហោ​ខ្វះ​បញ្ញា
                       វង្វេង​មិន​ស្គាល់​ព្រះ​ធម្មា                          អ្នក​ផង​គេ​រៀន​មិន​ហ៊ាន​គប់ ។
                       ជួន​ឆ្កួត​ភ្លេច​ជាតិ​ភ្លេច​ត្រកូល                    ដ្បិត​មោហៈ​ចូល​ពេញ​ខ្លួន​ស៊ប់
                       អាប់​ឥត​បញ្ជា​ងងឹត​ជ្រប់                          ឆ្កួត​ឥត​ធម៌​ទប់​មិន​ស្គាល់​បុណ្យ ។
                       ភ្នែក​ភ្លឺ​ដូច​ខ្វាក់​មិន​ស្គាល់​ផ្លូវ                      យល់​ខុស​ជា​ត្រូវ​ឆ្កួត​នេះ​កុន
                       ពួក​នេះ​បើ​បាន​ជា​ដើរ​មុន                         នាំ​គេ​ឲ្យ​ស៊ុន​ឆ្កួត​តាម​ដែរ ។
                       បើ​ដឹក​នាំ​គេ​ក្នុង​ជំនុំ                                 អាច​មាន​គ្រោះ​ធំ​ដោយ​សារ​តែ
                       នាំ​គេ​ឲ្យ​ខុស​ដូច​ខ្លួន​ដែរ                           មោហោ​បង្វែរ​ឲ្យ​លេលា ។
                       *ទិដ្ឋុម្មត្តកោ ឆ្កួត​ទី​បួន                             ឆ្កួត​នេះ​ឆ្កួត​មួន​មើល​មិន​ជា
                       ប្រកាន់​ទិដ្ឋិ​ផ្ទុយ​ធម្មា                                ទាញ​គេ​គ្រប់​គ្នា​ឲ្យ​តាម​ខ្លួន ។
                       *យក្ខម្មុត្តកោ​ឆ្កួត​ទី​ប្រាំ                             អាក្រក់​សាំ​ញ៉ាំ​ពេញ​ចំនួន
                       ឆ្កួត​ព្រោះ​យក្ស​ចូល​នៅ​ពេញ​ខ្លួន               សំដី​ខុស​ផ្ទួន​ប្លែក​ធម្មតា ។
                       ពាក្យ​យក្ស​នេះ​គឺ​បិសាច​ព្រាយ                 ចូល​មក​ទម្លាយ​ឲ្យ​មោហា
                       ចេញ​សំដី​ខ្មោច​ឬ​អ្នក​តា                           ដែល​យើង​ហៅ​ថា​ខ្មោច​ព្រាយ​ចូល ។
                       ខ្មោច​យក្ស​ចូល​ខ្លួន​ក្លែង​និយាយ                ហាក់​មាន​ប្រេត​ព្រាយ​យក​មីរ​មូល
                       ឆ្លើយ​ឆ្លង​ញ័រ​ញាក់​ខ្មោច​ចេញ​ចូល            អ្នក​ស្រុក​បបួល​គ្នា​បន់​ស្រន់ ។
                       ប្រាំ​មួយ បិត្តុម្មត្តកោ                                ជួន​ដោះ​អាវ​ខោ​ឆ្កួត​អាប់​អន់
                       កម្រើក​ប្រមាត់​វិល​ឥត​ស្រន់                      ឆ្កួត​មិន​អាច​បន់​ស្រន់​ជា​បាន ។
                       គឺ​ឆ្កួត​មែនទែន​ហៅ​វិកល                          ឆ្កួត​លែង​ដឹង​ខ្យល់​យល់​ដើម​ដាន​
                       សរសៃ​ប្រាសាទ​ភ្លេច​វិញ្ញាណ                    ជួន​ព្យាបាល​បាន​ជូន​ដូច​សត្វ ។
                       *ប្រាំពីរ សុរុម្មត្តកោ                                 អាឡេ​អាឡោ​ស្មារតី​បាត់
                       ឆ្កួត​ព្រោះ​សុរា​អាក្រក់​ក្តាត់                        ដូច​ខូច​ប្រមាត់​មិន​អាច​កែ ។
                       គឺ​ឆ្កួត​ប្រមឹក​គ្រប់​វេលា                             មិន​សូវ​ដែល​ជា​រាល់​ថ្ងៃ-ខែ
                       បើ​ស្រវឹង​ហើយ​រលា​តែ                            ជេរ​ឪ​ជេរ​ម៉ែ​កូន​ប្រពន្ធ ។
                       ដំណើរ​ទ្រេតទ្រោត​សំដី​ខ្មោច                    ក្លិន​ខ្លួន​អសោចិ៍​កើត​មោហន្ធ
                       សតិ​បញ្ញា​ខ្សោយ​ឱន​អន់                          ផឹក​ឆ្កួត​មិន​ស្រន់​ហៅ​ឆ្កួត​ស្រា ។
                       *ឯ ព្យសនុម្មត្តកោ                                  មិន​ចេះ​បញ្ជោរ​ជេរ​អ្នក​ណា
                       ឆ្កួត​ព្រោះ​វិនាស​ព្រាត់​គ្រួសារ                    មាតា​បិតា​កូន​ប្រពន្ធ ។
                       ឬ​ក៏​វិនាស​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ                            សោយ​សោក​ពេក​ក្តាត់​បោក​ខ្លួន​ទន់
                       ទ្រព្យ​ពេញ​ស្រឡាញ់​ឥត​បីគណ-              នា​ត្រូវ​អាសន្ន​មក​ពង្រាត់ ។
                       ទៅ​ជា​វិកល​ឆ្កួត​ស្រែក​យំ                          សោក​សៅ​ក្ដៅ​ងំ​ថ្លើម​ប្រមាត់
                       សង្រេង​ខ្សឹកខ្សួល​មិន​ងាយ​បាត់                នេះ​ចាត់​ថា​ឆ្កួត​ទី​ប្រាំបី ។
                                                                                                  ទូច ជីម
                                                                                                  ការិយាល័យ​គរុកោសល្យ​ពុទ្ធិក​សិក្សា
                                                                                                   ក្រសួង​ធម្មការ និង​សាសនា



[1]-អាន​ថា អសុល ។

No comments:

Post a Comment